CHINY – DWADZIEŚCIA LAT PÓŹNIEJ PEKIN – PLAC TIAN’ANMEN i ZAKAZANE MIASTO
Nie ma możliwości, aby podczas bardzo krótkiego pobytu w stolicy Chin obejrzeć i zwiedzić wszystkie, ba, choćby maleńką część jego zabytków. Zwykle turyści „zaliczają” dwie jego najważniejsze atrakcje: Plac Tian’anmen oraz Zakazane Miasto. Co do tego pierwszego to „zapisał się” on bardzo krwawo we współczesnej historii Chin. W okresie od maja do czerwca 1989 roku studenci popierani przez robotników organizowali na nim niekończące się demonstracje, żądając przeprowadzenia reform politycznych, demokratyzacji życia publicznego oraz rozprawy z narastającą korupcją. W dniu 4 czerwca 1989 roku na plac wjechały czołgi i dosłownie „rozjechały” demonstrujących. Pod ich gąsienicami i w ogniu karabinów maszynowych zginęło, w/g nieoficjalnych danych – ponad 5.000 osób. Choć od tego czasu minęło ponad 30 lat, kierownictwo Komunistycznej Partii Chin, sprawującej do dziś władzę, nie zezwala na jakiekolwiek manifestacje, które upamiętniałyby ten tragiczny dzień. Ironią losu niech będzie fakt, iż Plac Tian’anmen był i nadal jest nazywany Placem Niebiańskiego Spokoju.
Dziś na Placu Tian’anmen nikt nie protestuje. Widać na nim grupy chińczyków ustawionych w karne szeregi oczekujących na wejście do mauzoleum Mao Zedonga – pierwszego przywódcy Chińskiej Republiki Ludowej, którego zabalsamowane ciało wystawiane jest na widok publiczny. Nad placem góruje gmach Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych, najwyższego organu ustawodawczego Chin, w którym zasiada blisko 3.000 parlamentarzystów. Całości dopełnia wysoki na 36 metrów zbudowany z granitu Pomnik Bohaterów Ludowych. Jego płaskorzeźby przedstawiają najważniejsze fakty z historii starożytnych i współczesnych Chin.
XXI wiek reprezentuje na placu ogromny, pulsujący wszystkimi kolorami elektroniczny ekran, na którym bez przerwy pokazywane są osiągnięcia gospodarcze, kulturalne i sportowe Chin.
Starożytne Chiny „reprezentuje” na placu potężny mur z Bramą Niebiańskiego Spokoju, która jest główną bramą prowadzącą do pałacu cesarskiego. Cesarz cesarzem, ale nad bramą wisi olbrzymi portret tego, którego zabalsamowane ciało można oglądać w pobliskim mauzoleum – Ma Zedonga.
Kiedy w 1410 roku zjednoczone siły wojsk polsko-litewsko-ruskich zwyciężyły pod Grunwaldem krzyżacki zakon na terenie dzisiejszej stolicy Chin trwała budowa największego kompleksu pałacowego na świecie. Budowę zlecił cesarz Yongle z dynastii Ming a pałac zaprojektował i nadzorował budowę wietnamski eunuch Ngujenan. Dzięki kunsztowi chińskich rzemieślników a także osiągnięciom ówczesnej inżynierii olbrzymi kompleks, na który składa się 980 budynków o różnym przeznaczeniu zakończono w 1420 roku. Ponoć w kompleksie pałacowym znajduje się 9999 pomieszczeń w tym te przeznaczone wyłącznie dla rodziny cesarskiej, jego konkubin, ministrów, służby oraz wojska strzegącego bezpieczeństwa cesarza. Przy budowie kompleksu pałacowego pracowało milion robotników oraz 100 tys. Rzemieślników i artystów.
Mury otaczające pałac zbudowano z kilkunastu milionów cegieł a jego niedostępności strzegła dodatkowo fosa wypełniona wodą. Pałac budowano w bardzo nowatorski sposób bo modułowo, co można porównać do współczesnego budownictwa wielkopłytowego. W tym miejscy pozwolę sobie na stwierdzenie, że o ile pałac cesarski w Pekinie wytrwał w niezmienionej formie już ponad 600 lat, to śmiem wątpić, aby nasze bloki doczekały w takiej „formie” 100-lecia swoich narodzin. Zabudowania pałacowe są wykonane wyłącznie z drewna i bez jakichkolwiek metalowych połączeń. Potężne drewniane słupy stanowiące frontony poszczególnych budynków pałacowych sprowadzane były z chińskiej prowincji Syczuan oddalonej od Pekinu o ponad 2000 km. Projektanci i budowniczowie znali właściwości tych drzew. Zapach jakie one wydzielają odstrasza wszelkie szkodniki, które mogłyby siać spustoszenie w ich tkance. Zakonserwowane czerwoną laką (kolor cesarski) stoją nienaruszone do dziś dnia. Gwoli informacji drugim kolorem zastrzeżonym wyłącznie dla cesarze był kolor żółty. Ten kolor noszą drewniane dachówki pokrywające wszystkie budowle pałacu. Pałac zbudowano wzdłuż osi północ – południe zgodnie z zasadami feng shui a droga biegnąca przez całą długość pałacu (ok. 1 km) wykonana z marmurowych płyt ze smoczymi płaskorzeźbami przeznaczona była wyłącznie dla cesarza. Nie jest moim celem przedstawienie z nazwy wszystkich budynków znajdujących się na terenie pałacu. Byłoby to bardzo nudne. Chciałbym się skoncentrować na wewnętrznym placu znajdującym się tuż za Południową Bramą zwaną Wumen. Stoi na nim Pawilon Najwyższej Harmonii, gdzie cesarz przyjmował audiencje i gdzie intronizowano nowego władcę Chin. To największa drewniana konstrukcja pałacowa w Chinach, w którym znajduje się olbrzymi, pozłacany tron cesarski udekorowany symbolem cesarza – smokami. Na placu przed pałacem znajduje się ołtarz „Ziemi i zbiorów” podzielony na pięć części (cztery kierunki geograficzne plus środek). Każda z części wypełniona była ziemią o innym kolorze. Symbolizowało to władzę panującego nad całym imperium. Dwa razy w roku (wiosna i jesień) cesarz składał tu ofiary/prośby oraz dziękczynienia za zbiory. Właśnie w tym miejscu, wzorem cesarzy, Mao Zedong ogłosił w 1949 roku powstanie Chińskiej Republiki Ludowej.
Na zakończenie słów kilka na temat – dlaczego Zakazane Miasto? Otóż wstęp na teren pałacu, poza cesarską rodziną, mieli wyłącznie najwyżsi dostojnicy i urzędnicy cesarstwa. Innym wstęp był zakazany. Jeśli złamali tą zasadę karani byli śmiercią.
cdn.
Fotorelacja
